mUltimate Chopin

op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 1-10

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pisownia A

!!!   miniat: wycinek 3 miary t. 1, tylko górna 5-linia.                       EZTU : zrobione w t. 1 (i 8 – omówiony osobno) oraz na końcu 4, dorobić podobnie w całym Preludium oprócz 2., 3. i 4. miary t. 8); laski skrócić wszędzie tam, gdzie dochodzą do górnego głosu, ale przesuwać tylko szesnastki – trzydziestodwójek nie ruszać. Tam, gdzie w l.r. jest trzydziestodwójka w EZnieU2 (war_33, t. 3-7 i na końcu 10) szesnastka musi być wcześniej od niej, co wymusi przesunięcia w lewo 2 ósemek dolnego głosu (jak w t. 8), a co za tym idzie te ósemki pójdą do EZTU już w dwóch pierwszych wariantach.

Na końcu t. 10 nie przesuwać kasownika przed środkową nutą trioli (nutę można odrobinę dosunąć do kaso, jeśli będzie konieczne), bo on musi być w adnotacji na początku t. 6.

Pisownia KF

EZnieU1 i odpowiednio reszta

Pisownia Wf (→Wa), Wn i KGS

EZnieU2 i odpowiednio reszta
..

Rytmy punktowane na tle triol w pr.r. odtwarza­my zgodnie z notacją A (→KF), w której szesna­stki wypadają dokładnie nad 3. ósemką akompa­niujących triol. W Wf (→Wa), Wn szesnastki przesunięto dowolnie poza 3. nutę triol, wbrew konwencji, którą Chopin stosował przez całe życie. Patrz Nokturn cis op. 27 nr 1, t. 5-13.
Z zagadnieniem tym jest powiązana kwestia wyodrębnienia górnego głosu. Przyjmujemy notację, użytą w A niewątpliwie celowo, choć niekonsekwentnie, w której górna nuta akordu jest połączona laseczką z dolnymi. W KF (→Wn) i Wf (→Wa) uznano to za niepotrzebną kom­plikację i rozdzielono głosy. Zapis taki ma również KGS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Rytmy punktowane i triole , Adiustacje Wf

t. 1

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

W A widać skreślenie świadczące o zmianie metrum z  na .

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Zmiany metrum , Poprawki A , Skreślenia A

t. 1

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

Preludium E jest jedynym utworem Chopina, w którym partia pr.r. zapisana jest w całości w kluczu basowym na górnej pięciolinii*. Znamienne, że na zapis taki kompozytor zdecydował się prawdopodobnie dopiero pisząc A, o czym świadczy klucz basowy dopisany po wiolinowym oraz 1. akord pr.r., wpisany i skreślony na dolnej pięciolinii. Można na tej podstawie przypuszczać, że w pierwotnym zapisie Preludium cała partia pr.r. (być może bez najwyższych nut) była zapisana na dolnej pięciolinii, zgodnie ze zwykłym Chopinowskim modus operandi – por. np. Preludium es nr 14 czy Scherzo cis op. 39, t. 1-6 i 9-14, 486-497 i 502-505. Hipotezę tę potwierdza notacja partii l.r., która w całości, nawet w najniższym rejestrze, jest zapisana z laseczkami skierowanymi w dół (w naszych transkrypcjach tego nie zachowujemy). Zrozumiały nawyk rozpoczynania górnej pięciolinii kluczem wiolinowym dał o sobie znać na początku 3. i 4. linii tekstu – w A widać tam skreślenia fragmentów kluczy wiolinowych, którymi Chopin chciał rutynowo rozpocząć nową linię.

* Chopin w ogóle starannie unikał wprowadzania klucza basowego na górnej pięciolinii. Przykładów takiej notacji jest zaledwie kilka, np. Wariacje B op. 2, t. 50-51, 302-303, Polonez As op. 53, t. 153-154.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skreślenia A

t. 1-4

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Łuki w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)

!!!   miniat: jw.                      TGTU = 3 kolejne łuki l.r. w t. 1-3 (środkowy w 2 kawałkach)

Bez łuków w KGS
..

W KGS nie ma łuków l.r. w tych taktach (ani w następnych, aż do t. 9). Patrz t. 5-12.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KGS

t. 2

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

2 łuki w A (→Wf→Wa) i KGS

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, wycinek.              EZTU = 2 łuki w 1. linijce

Ciągły łuk w KF (→Wn)

EZnieU
..

Błąd w odczytaniu łuków A przez Fontanę mógł być spowodowany widocznym przebiciem łuku z następnej strony A – fragment łuku Preludium cis zdaje się łączyć oba łuki A w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KF